 |
Güzel Kızıma; Merhaba,
Ben veterinerliği senin için seçmiştim. Henüz 15 yaşındaydım ve beni
mutlu eden basit bir hayalim vardı. Hasta olursan eğer, seni
başkalarına emanet etmeyecektim; ben bakacaktım sana. Mezuniyet
kepimi havaya fırlatırken, sen kucağımda, resim çektirecektik
birlikte. Olmadı! Bir hastalık seni benden ayırdı.
İki yıl sonra, mezuniyet töreninde ismim okunduğunda, bir yanım
eksik, bir yanım kırık ayağa kalktım. Gözümde yaşlar, kürsüye doğru
ilerlerken kimse neden ağladığımı sormadı. Besbelli sevinç
gözyaşları olduğunu sanıyorlardı.. Oysaki ben, o bitmez tükenmez
enerjisiyle etrafımda daireler çizen bir yakın dostun, boğazımda
düğümlenmiş yokluğuna ağlıyordum.
Artık ben, 10 yıldır senin gibi güzel varlıkların kısa ömürlerini
uzatmak için çalışıyorum. İyileşmesine yardımcı olduğum her hayvanla
sana biraz daha yakınlaştığımı hissediyorum. Günde iki kap mama
karşılığında yaşattığın bütün mutluluklar için sana gönül dolusu
teşekkür ederim. İyi ki birlikte olmuşuz, iyi ki seni tanımışım.
Huzur içinde yat! Sevi Pozan |